Podróż do źródeł tokaju – część trzecia – Palkó Borok

Trzeci przystanek tegorocznej podróży przez Pogórze Tokajskie to położone na skraju regionu Abaújszántó i winiarnia Palkó Borok. Przystanek o tyle nieoczywisty, że wcześniej (i później) odwiedziliśmy renomowanych, znanych w Polsce producentów, a tutaj mamy do czynienia z stosunkowo nowym, nieodkrytym projektem, który dopiero buduje rozpoznawalność swojej marki. Wina Gabrielli Palkó miałem już przyjemność kosztować wcześniej, rozpisywał się o nich także Remik z bloga Literki Butelki Kilometry, poprzestanę więc na krótkim przedstawieniu rodzinnego gospodarstwa. Państwo Palkó posiadają 10 hektarów upraw w okolicznych stanowiskach: Báthori, Kassaváros, Súlyom oraz Agyag.  Winiarnia została założona w 2004 roku, rocznie powstaje tu około 5 tysięcy butelek wina. Potencjał jest znacznie większy, ale do tego potrzebne jest także ukończenie siedziby, co ma nastąpić w najbliższych latach.

Solidny, jednoparcelowy furmint. (fot. Olaf Kuziemka)

Dzięki uprzejmości producentów mieliśmy przyjemność spróbować dość szerokiego spektrum tutejszej produkcji i muszę przyznać, że pojawiło się kilka niespodzianek. Z młodych win wytrawnych na uwagę zasługuje Palkó Furmint Kassaváros 2018, pachnący brzoskwiniami, nektarynkami i gruszkami, z soczystą owoscowością, przyzwoitą kwasowością oraz delikatną goryczką (ocena: ***). Nie odstępuje mu Palkó Báthori 2018, nieco bardziej pikantny, pieprzny kupaż furminta i hárslevelű. Oprócz wspomnianej nuty pieprznej znajdziemy tu zielone jabłka, brzoskwinie, gruszki, sporo ciała, średnią kwasowość i dość wysoki alkohol (ocena: ***).

Tutejsze wina z wiekiem szlachetnieją. (fot. Olaf Kuziemka)

Nieco bardziej ujmujące są wina ze starszych roczników. Palkó Kassi 2016 posiada aromaty brzoskwini, gruszki, cytrusów, wyraźną, słoną mineralność oraz wibrującą, świeżą kwasowość (ocena: ***/****). Inny charakter, przypominający bardziej rieslinga ma Palkó Sulyom 2016 – charakteryzuje go wyraźna nuta petrolu, mokrych skał, cytrusów, wino jest surowe, ziołowo-pieprzne, oparte na świetnej kwasowości i słonej mineralności (ocena: ***/****).

Petrol, mokre skały? Lubię to!. (fot. Olaf Kuziemka)

Wysoki poziom prezentują tutejsze słodycze. Palkó Botrytis Selection 2008 to dojrzały kupaż powstały z użyciem (jak sama nazwa wskazuje) zbotrytyzowanych gron. Pachnie pomarańczami, szuszonymi owocami, brzoskwinią oraz grzybami, w ustach oleiste, krągłe, o świetnej kwasowości i doskonale zintegrowanym cukrze resztkowym, z świetną nutą miodu i brzoskwini (ocena: ****). Absolutnym kuriozum jest jednak Palkó Jégcsepp 2018 – wino lodowe. Powstaje ono niezwykle rzadko, raz na 10 lat, gdyż grona są zbierane zanim nadejdą pierwsze mrozy. Wówczas nadeszły znacznie wcześniej – pod koniec listopada. W efekcie udało się wytłoczyć nektar wysokiej zawartości cukru resztkowego (168 g/l), aromatach brzoskwini, moreli, gruszek i miodu. W ustach gęste, skoncentrowane, soczyste, o poważnej kwasowości i jeszcze poważniejszej słodyczy (ocena: ****).

Elegancka, dojrzała słodycz. (fot. Olaf Kuziemka)

Zwieńczeniem wieczoru było Palkó Tokaji Aszú 2017. Próbowane przeze mnie pod koniec zeszłego roku znów potwierdziło swoją wielką klasę. Znajdziemy tu aromaty soczystych moreli, brzoskwini, miodu, propolisu, mango i ananasa, usta częstują nas wspaniałą słodyczą, sporą kwasowością, owocami spod znaku moreli, brzoskwini, fig, daktyli oraz mango, oraz miodu i słoną mineralnością. Wciąż jeszcze bardzo młode, ale niezwykle złożone aszú z potencjałem dojrzewania na dziesięciolecia.

Wspaniałe, młode aszú. (fot. Olaf Kuziemka)

Palkó Borok to niezwykle ekscytujący, rozwijający się projekt winiarski na peryferiach regionu. Ich wina prezentują solidną jakość, a do tego kosztują stosunkowo niewiele. W okresie galopujących cen u tokajskich liderów warto poszukiwać właśnie takich, małych, rodzinnych przedsiębiorstw, których w okolicy nie brakuje. Trzeba tylko czasem zejść z ubitych, sprawdzonych szlaków.

W winiarni Palkó Borok degustowaliśmy na zaproszenie Gabrielli Palkó.