Sebestyén Szekszárdi Bikavér 2016 – eteryczny kupaż z Szekszárdu

Szekszárd, znany dotychczas z poważnych, czasami wręcz przerysowanych czerwieni zaczyna powoli zmieniać swe oblicze. Młodsze pokolenie winiarzy, na czele z Zoltánem Heimannem juniorem przeprowadza właśnie rewolucję jakościową oraz przede wszystkim stylistyczną, dzięki czemu na rynku pojawia się coraz więcej lżejszych, soczystych win, które zyskują sobie uznanie na rynku wina. Świadczą o tym rozliczne wyróźnienia na międzynarodowych konkursach, ale też pochwały winiarskich mediów z całego świata. Jednym z przedstawicieli młodszego pokolenia są Csilla i Csaba Sebestyén, rodzeństwo gospodarujące na 12,5 hektarach w czołowych parcelach regionu. Nie należą do wielkich miejscowych rodów winiarskich, winiarnię założyli wraz z rodzicami w 1998 roku, stopniowo powiększając obszar upraw do dzisiejszych rozmiarów. Szczególną uwagę poświęcają kékfrankosowi, ale rośnie tu też cabernet franc, merlot, kadarka, zweigelt, cserszegi fűszeres, ale też… sagrantino. Rocznie powstaje z nich około 80 tysięcy butelek wina.

Lekki, soczysty kupaż z Szekszárdu. (fot. własna)

Całkiem sporą część z nich stanowi podstawowe wino producenta, czyli bycza krew. Ja zaś miałem przyjemność próbować Sebestyén Szekszárdi Bikavér 2016, powstały jako kupaż kékfrankosa, merlota, cabernet franc, kadarki oraz sagrantino. Fermentowało ono w otwartych kadziach, maceracja trwała tydzień, zaś potem dojrzewało przez 22 miesiące w nowych oraz używanych 500-litrowych beczkach z węgierskiego dębu. W rezultacie otrzymujemy wino o dość jasnej, rubinowej barwie z ceglastymi refleksami. Pachnie aromatami czereśni oraz kompotu z wiśni, obok nich znajdziemy także skórę, ocet balsamiczny oraz mokrą ziemię. W ustach wytrawne, średnio zbudowane, z średnio wysoką kwasowością oraz przeciętną (13%) zawartością alkoholu. Podobnie do nosa główną rolę odgrywają tu nuty wiśni i czereśni, jest też trochę śliwki, skóry, czarnego pieprzu, a także ziemistość i balsamiczność. Finisz średniodługi. Dość nietypowo jak na węgierskie standardy wino wypuszczono już w dość dojrzałym stanie. Bardzo solidnie zrobiony, lekki, eteryczny wręcz, acz pozbawiony fajerwerków bikavér, co nie powinno dziwić biorąc pod uwagę jego wycenę. Cena: 2590 HUF (33,50 PLN). Ocena: *** (86/100 pkt).

Źródło wina: zakup własny w węgierskiej sieci supermarketów Auchan.

Francuska klasyka z oferty Winnicy Lidla – degustacja komentowana podczas Winoforum 2021

Wczoraj dobiegło końca Winoforum 2021, czyli druga, pandemiczna edycja zlotu blogosfery winiarskiej w przestrzeni online. Choć z pewnością to wydarzenie nie jest w stanie zastąpić osobistego spotkania zainteresowanych, tak w obecnych warunkach była to jedyna możliwość na zebranie się w naszym gronie przy kieliszku wina – i trzeba to docenić. Dlatego też na samym początku wpisu składam podziękowania ekipie Winicjatywy i magazynu Ferment za organizację i logistyczne ogarnięcie całego przedsięwzięcia – musiało być to nie lada wyzwanie. Napięty do granic możliwości program nie zostawił jednakże czasu na zbyt wiele dyskusji, dlatego też przechodzę do ciekawszej części – opisu win z degustacji komentowanej z oferty Winnicy Lidla, która była sponsorem tegorocznej edycji wydarzenia. Ja, z racji mieszkania za granicą załapałem się na tylko na jedną z trzech, za to dla mnie najciekawszą – win francuskich, którą moderował Wojciech Bońkowski wraz Richardem Bampfieldem MW. Do degustacji wysłano 6 win – dwie wytrawne biele, 3 czerwienie z Bordeaux, oraz słodkie Sauternes.

Tegoroczne logo imprezy. (fot. organizatora)

Pierwsze z win, czyli Pouilly-Fumé François Dubessy 2018 to dość proste sauvignon blanc z Doliny Loary, powstałe z gron zebranych w dość ciepłym roczników. Charakteryzuje się bladozłotą barwą, aromatami melona, brzoskwini, cytryny oraz dojrzałych żółtych jabłek. W ustach wytrawne, o dość bogatej teksturze, średniej kwasowości, nutach melona, agrestu, brzoskwini, cytryny, polnych ziół, z lekką, migdałową goryczką oraz średnim finiszem. Poprawnie zrobione wino z okrzyczanej apelacji, choć nie wiem, czy warte swej ceny. Ocena: **/*** (84/100 pkt). Cena: 59,99 PLN.

Sauvignon blanc w tłustym wydaniu. (fot. Lidla)

Druga próbka kryła Jean Neubert Alsace Grand Cru Altenberg de Bergheim Gewürztraminer 2013. Ten, już dość mocno dojrzały alzacki klasyk zrobił na mnie nieco lepsze wrażenie. Mamy tu piękną, złotą barwę; w nosie znajdziemy sporo aromatów korzennych: imbiru, goździków, róż, owoców egzotycznych oraz miodu. W ustach półwytrawne, z wyraźną słodyczą, średnią kwasowością, nutami ananasa, mango, grapefruita, cytrusów, a także miodu, kwiatów róży i delikantną goryczką. Klasyczne w charakterze, o dość wysokim alkoholu, z średnioługim finiszem. Ocena: *** (86/100 pkt). Cena: 69,99 PLN.

Dojrzały, soczysty Alzatczyk. (fot. Lidla)

Trzecie wino, a zarazem pierwsze z bordoskiej trójki to Château Majorallia Margaux 2017. To niezwykle wysoko cenione, nieklasyfikowane château jest miniaturową jak na miejscowe warunki manufakturą (4 ha), w której powstają solidne wina. Ten konkretny rocznik jest jeszcze bardzo młody, posiada ciemną, purpurową barwę, pachnie wanilią, tostem, kawą, czarną porzeczką, wiśnią, śliwką oraz aronią. W ustach mamy sporą koncentrację, wysoką kwasowość, dużo tanin, a także nuty czarnej porzeczki, dojrzałych wiśni, grafitu, skóry, tytoniu oraz wanilii, a także nieco papryki. Finisz średniodługi, z dominantą ciemnych owoców. Ocena: **** (90/100 pkt). Cena: 189,99 PLN.

Młodziutkie Margaux z potencjałem. (fot. Lidla)

Kolejna czerwień z Bordeaux to Château Haut de la Bécade Pauillac 2015. W przypadku tego wina od lokalnej kooperatywy widać nieco większą dojrzałość i wpływ nieco lepszego rocznika. Mamy tu ciemnorubinową barwę. W aromatach dominuje wiśnia, czarna porzeczka, borówka, aronia, lukrecja, grafit, czekolada oraz wanilia. W ustach sporo jest kwasowości, ale także dużo dojrzałej taniny, dobrze zintegrowany alkohol i średnie ciało. Nie brak tu owocowości spod znaku wisni, czarnej porzeczki, aronii, jest też delikatna nuta zielona pod postacią papryki, a także tytoń, czekolada, ściółka leśna oraz grafit. Finisz średniodługi, pod dyktando wiśni i czarnej porzeczki. Ciekawe, dobrze zrobione, znośne cenowo (biorąc pod uwagę wycenę tej apelacji) Pauillac. Ocena: **** (91/100 pkt). Cena: 119,99 PLN.

Klasyka z Pauillac. (fot. własna)

Choć nie degustuję tak często win z Saint-Émilion, to kolejna butelka dowiodła mi, że powinienem mocniej zainteresować się tą okolicą.  Klasyfikowane Château La Couspade Saint-Émilion Grand Cru Classé 2017 to kolejny dowód, że w okolicach tego urokliwego miasteczka można znaleźć świetne wina. To konkretne cieszy oko rubinową barwą, pachnie czarną porzeczką, aronią, jeżynami, skórą, ale także miętą, tytoniem i wanilią. W ustach świetnie skomponowane, o wysokiej kwasowości, średnim ciele, sporej, acz gładkiej taninie, z nutami czarnych porzeczek, aronii, jeżyn, mięty, papryki, polnych ziół i tytoniu. Całość dzieła wieńczy długi, ziołowo-owocowy finisz. Ocena: **** (93/100 pkt). Cena: 199,99 PLN.

Świetne, klasyfikowane Saint-Émilion. (fot. Lidla)

Jako ostatnie próbowaliśmy Château La Tour Blanche Sauternes 1er Cru Classé 2017 – i tu da się wyczuć wielkość i klasyczność regionu Sauternes. Posiada ono głęboką, złotą barwę; w nosie sporo się dzieje: są tu zarówno aromaty owoców egzotycznych: mango, papai, grapefruita, jak i swojska brzoskwinia, miód oraz wanilia. W ustach dominuje słodycz, choć kwasowość daje radę, stanowiąc podbudowę do socztej owocowości w formie mango, papai, moreli, grapefruita, brzoskwini, skórki pomarańczy, a także delikatnych nut beczkowych. Finisz długi, z wyraźnym posmakiem żółtych owoców. Ocena: **** (92/100 pkt). Cena: 189,99 PLN.

Rewelacyjne, młode Sauternes (fot. Lidla)

Francja zachwyca bogactwem winiarskiego świata. I choć w Winnicy Lidla znajdziemy jego niezwykle skromny wycinek, tak ta reprezentacja może śmiało wypinać pierś po medale – są to po prostu bardzo dobrze zrobione wina. Oczywiście nie każdy dostrzeże ich wielkość, nie każdy będzie też chciał te wina na dłuższy czas odłożyć, a tym bardziej słono płacić, tak jednak cierpliwość w większości wypadków zostanie wynagrodzona. Miejmy nadzieje, że wraz z rozwojem rynku, pojawi się więcej tego typu klasyków. I pijmy je, póki nas stać – ceny wielkich win bordoskich i burgundzkich niestety cały czas rosną. Dlatego tym bardziej warto skorzystać z aktualnej promocji i nabyć je w nieco niższych (5-10% taniej) cenach.

Źródło win: udostępnione do degustacji przez dystrybutora – Winnicę Lidla.

Chateau Isolette – francuskie wina z polską duszą

Koniec lata i początek jesieni sprzyja refleksjom. Przywołujemy wspomnienia minionych ciepłych miesięcy i miejsc, które odwiedziliśmy w trakcie wakacji. Niestety wielu z nas ze względu na panujące w tym roku okoliczności nie było w stanie wyruszyć w drogę, czy to ze względów finansowych, jak i też zamkniętych granic. Na szczęście wina, które spożywamy dość często odzwierciedlają charakter miejsca, w którym powstają, dzięki temu przynajmniuej przez chwilę możemy się poczuć, jakbyśmy tam byli. Tym razem przenosimy się więc do południowej Francji, a dokładniej położonej na południowym skraju Doliny Rodanu apelacji Luberon, w której siedzibę ma winiarnia Chateau Isolette, należąca do polskich właścicieli. Winnice położone w okolicy miejscowości Apt rozciągają się na 45 hektarach, w samym środku Regionalnego Parku Naturalnego Luberon, na glebach wapiennych, piaszczysto-gliniastych i piaszczystych. Uprawia się typowe odmiany dla Doliny Rodanu i Prowansji: syrah, grenache noir, mourvèdre, cinsault, grenache blanc, clairette, viognier i bourboulenc, a także światowe: chardonnay, cabernet sauvignon i merlot. Oferta producenta liczy kilkanaście pozycji, ja zaś spróbowałem 6 z nich – jednej bieli, dwóch róży i trzech czerwieni.

Przyjemny, nietypowy viognier. (fot. własna)

Chateau Isolette Viognier 2018 (IGP Vauclause) pokazuje zupełnie inną twarz odmiany, niz ta, do której przywykliśmy z innych okolic Doliny Rodanu. Posiada bladożółtą barwę, w nosie wyczuwalne są aromaty jabłek, gruszek, cytrusów, polnych kwiatów i ziół. W ustach średniozbudowane, z wyraźnym ziołowo-kwiatowym charakterem, przyzwoitą kwasowością i delikatną nutą owoców: jabłka, gruszki, pigwy i pomarańczy. Nie jest szczególnie głębokie, ale odświeżające i po prostu smaczne. Ocena: *** (86/100 pkt). Cena: 42 PLN. Chateau Isolette Marius Rosé 2019 (AOP Luberon) to kupaż grenache noir (60%) i syrah (40%). Charakteryzuje je bladoróżowa barwa, pachnie zaś truskawkami, czerwonymi jagodami, malinami i płatkami róży. W ustach stosunkowo lekkie, z przyzwoitą kwasowością,  nutami czerwonych porzeczek, truskawek, malin i kremową teksturą. Przyjemne, lekkie wino, które umili niejeden wieczór. Ocena: *** (85/100 pkt). Cena: 34 PLN.

Niezły, soczysty róż. (fot. własna)

Drugi z róży – Chateau Isolette Ondine Rosé 2019 (AOP Luberon) powstał w odwróconych proporcjach do poprzednika – dominuje syrah (60%), którego uzupełnia grenache noir (40%). Wyraźnie wyczuwalny jest także późniejszy moment zbiorów, co windać także w nieco wyższym poziomie alkoholu. Znajdziemy tu delikatną, jasnoróżnową barwę, aromaty truskawek, poziomek oraz kompotu z malin. W ustach nieco mocniej zbudowane od pierwszego różu, z niezbyt wysoką kwasowością, nutami poziomki, truskawki, a także delikatnie wystającym alkoholem i goryczką. Przyzwoite wino, które wymaga dość niskiej temperatury podania. Ocena: **/*** (83/100 pkt). Pierwsza z czerwieni – Chateau Isolette Cuvée Prestige 2016 (AOP Luberon) to mocno zbudowana czerwień (syrah 80%, grenache noir 20%), o ciemnopurpurowej barwie, aromatach śliwki, owoców leśnych, świeżo prażonej kawy, wanili i czekolady. W ustach gęste, skoncentrowane, o wyraźnych nutach wiśni, jeżyn, borówki i śliwki, a także czekolady, wanili oraz czarnego pieprzu. Potężne taniny z upływem czasu łagodnieją. Finisz średniodługi, z tytoniowym posmakiem. Ocena: *** (86/100 pkt). Cena: 38 PLN.

Mało tradycyjny kupaż. (fot. własna)

Chateau Isolette Cuvée Tradition 2015 (IGP Vaucluse), to kupaż nieco mniej typowych w tych obszarach odmian cabernet sauvignon i merlota (w proporcjach 60%/40%), dojrzewających przez 18 miesięcy w nowych beczkach dębowych. Cechuje je purpurowa barwa, aromaty tytoniu, wanilii, drewna, spod których po pewnym czasie przebija się jeżyna, czarna porzeczka i dojrzałe wiśnie. W ustach potężne, gęste, ze sporą koncentracją, dość surowymi taninami, średnią kwasowością oraz nutami wiśni, jeżyn, tarniny, śliwy, tytoniu i czekolady. Niektórym będzie przeszkadzać nieco przerysowana beczkowość, lecz z czasem wychodzi spod niej soczystość owocu. Ocena: *** (85/100 pkt). Cena: 44 PLN. Ostatnia butelka, to Chateau Isolette La Bohème 2015 (AOP Luberon). Powstało z syrah (70%) oraz grenache noir (30%) i dojrzewało w dębowych beczkach. Posiada ciemnopurpurową barwę, w nosie znajdziemy aromaty wiśni, czereśni, śliwki, czekolady, tytoniu i lukrecji. W ustach znajdziemy sporo ekstraktu, wysoką, szorstką taninę, mocno wyczuwalny alkohol (14%), a także wanilię, czekoladę, tytoń, czarny pieprz, spod których po chwili wyłaniają się nuty wiśni, czereśni, jeżyn i borówek. Wyraźnie brakuje kwasowości, która nadała by mu nieco werwy, bo owoc sprawia wrażenie soku wysokiej jakości. Ocena: *** (87/100 pkt). Cena: 58 PLN.

Poważna, solidna czerwień. (fot. własna)

Chateau Isolette sprawia wrażenie przemyślanego, rozsądnie prowadzonego biznesu, szczególnie, jeśli popatrzymy na schludny, spójny design, dobrze wykonaną szatę graficzną strony i w miarę przystępne ceny. Jedyne czego nie mogę do końca zrozumieć, to dość ciężkie butelki, które w przypadku producenta chwalącego się poszanowaniem środowiska naturalnego są nie do końca potrzebnym rozwiązaniem i dodatkowym kosztem (transport też generuje zanieczyszczenia i wyższe koszty). Mimo tego, te wina w chłodne jesienne i zimowe dni z pewnością pozwolą nam przenieść się duchem w ciepłe strony południowej Francji, by pomóc zapomnieć o nieszczególnie radosnej rzeczywistości, w której się znaleźliśmy.

Wina otrzymałem do degustacji od producenta – Chateau Isolette. Wina w podanych cenach można zamówić na stronie producenta.