Południe Węgier, a zwłaszcza region Villány kryje w sobie całą masę winiarskich perełek, wciąż czekających na odkrycie. Oczywiście prym dalej wiodą wielcy producenci, którzy zbudowali swe marki podczas niełatwych lat transformacji ustrojowej, aczkolwiek od czasu do czasu na rynku pojawiają się także małe winiarnie z wyjątkowo dobrymi winami, lepiej wpasowującymi się w najnowsze trendy na światowych rynkach. Jednym z takich nowych, stosunkowo młodych producentów jest Joó Tamás Pincészete z Siklós. Rodzina Joó uprawia winorośl i produkuje wino od trzech pokoleń, ale dopiero w ostatnim dziesięcioleciu podjęto się profesjonalizacji i butelkowania powstających tu trunków. Powierzchnia winogradów zajmuje nieco ponad 4 ha, które – przy dobrych warunkach pogodowych – są w stanie dostarczyć surowca na 20-25 tysięcy butelek wina. Ozdabiają je ciekawe etykiety, za które odpowiada profesjonalne studio graficzne, a nazwy nawiązują do nazwiska rodziny (joó oznacza dobry). Pod koniec kwietnia miałem przyjemność odwiedzić producenta i spróbować czterech win z z jego portfolio.
Pomysłowa etykieta, nieprawdaż? (fot. własna)
Joóreménység Olaszrizling 2018 powstał z gron zebranych ze zboczy wzgórza Tenkes. Fermentował i dojrzewał w stalowych tankach. Barwa bladożółta, w nosie dominują aromaty jabłek, gruszek, polnych kwiatów i ziół, w ustach mamy nieco więcej pikantności, pojawiają się nuty cytrusów, zielonego jabłka, a także delikatna migdałowa goryczka, a to wszystko wsparte jest na solidnej kwasowości. Lekkie, świeże wino, polecane na lato (ocena: ***). Joó Irsai Olivér 2018 to typowe wino powstałe z owej aromatycznej, lokalnej odmiany. Posiada bladozieloną barwę, w nosie znajdziemy aromaty muszkatu, polnych ziół i świeżo zmielonego białego pieprzu. W ustach dość oszczędne, z dość niską kwasowością, z wyraźnie zaznaczonymi nutami muszkatu i winogron. Finisz krótki, z lekką goryczką (ocena: ***).
Zapada w pamięć… (fot. własna)
Joókedv Kékfrankos Rosé 2018 zaskoczyło przede wszystkim wyjątkowo głęboką, ciemnoróżową barwą. W nosie typowa aromatyka gatunku: truskawki, maliny, poziomki, lekka kremowość. W ustach na pierwszym planie soczysta owocowość spod znaku truskawki i poziomki wsparta solidną kwasowością, jest też kremowość i delikatna pikantność dzięki dodatkowi dwutlenku węgla. Nie ma co się doszukiwać tu głębi, ale jest to bardzo przyzwoite, świeże różowe wino. W sam raz na teras albo piknik w parku (ocena: ***). Joószívvel Bíborkadarka 2018 powstało ze stosunkowo młodej, węgierskiej odmiany, używanej zazwyczaj w kupażach, celem poprawienia ich barwy. I tą cechę widać idealnie – w postaci głębokiej, ciemnopurpurowej szaty. W nosie znajdziemy aromaty dojrzałych wiśni, śliwek, lekką pikantność i nuty ściółki leśnej. W ustach owocowość (ciemna wiśnia, maliny) jest nieco stłamszona, dużo tu suchej taniny i zielonej kwasowości, na finiszu zaś pojawia się lekka pikantność. Nie jestem przekonany do potencjału tej odmiany, zaś samo wino jest niestety przeciętne (ocena: **/***).
Beczki pełne wspaniałego wina. (fot. własna)
Na sam koniec wizyty miałem także możliwość spróbować próbek beczkowych, w tym m.in. kékfrankosa, które już pokazują znacznie większy potencjał, niż zabutelkowane wina, a będą dojrzewać jeszcze przez długie miesiące. Czas pokaże, czy spełnią pokładane w nich nadzieje, ja z pewnością wrócę jeszcze do producenta, by się o tym przekonać. Co do samej osoby winiarza – Tamás okazał się wspaniałym gospodarzem i wyjątkowo miło się z nim gawędziło – widać, że jest to człowiek ze świadomością celu, do którego zmierza. Trzymam za niego kciuki i bacznie będę śledził rozwój win z dobrej strony Villány. Wszytkie opisane można zamówić na stronie producenta, w przyzwoitych cenach (między 23 a 32 PLN).
Tamás Joó – sprawca całego zamieszania. (fot. własna)
W degustacji wziąłem udział na zaproszenie organizatorów konkursu Portugieser du Monde.