Tokaj Macik Winery – dwa wina, dwa style ze słowackiej strony Tokaju

W tym roku z wielu przyczyn (nie tylko epidemiologicznych) nie miałem szansy wybrać się na dłuższe wyprawy. Oczywiście brakowało mi podróży, dlatego gdy tylko ponownie otwarto granice, udałem się na weekend do Tokaju, przy okazji zahaczając o jego słowacką część. Krótka, bo zaledwie dwugodzinna wizyta we wsi Malá Tŕňa nie wystarczyła, by mocniej zgłębić się w realia regionu, pozostało mi nabyć kilka butelek, z których dwie stały się wdzięcznym tematem tego wpisu. Ich producentem jest Tokaj Macik Winery, założona w 1995 roku winiarnia, do której przynależy 45 hektarów upraw w regionach Tokajská i Východoslovenská. Powstają tu wina w różnorodnym stylu, od lekkich bieli, przez tradycyjne tokajskie słodycze, po czerwienie i wina musujące. Oprócz nich można tu dostać miód oraz kraftowe piwo.

Tokaj Macik Winery – słowacka strona Tokaju (fot. własna)

Tokaj Macik Roňava 2016 to kupaż furminta i hárslevelű (znanego tu jako lipovina), które fermentowało i dojrzewało przez dwa lata na osadzie w stalowych tankach, z dodatkiem dębowych desek. Posiada jasnozłotą barwę, w nosie wyczuwalne są aromaty lipy, polnych kwiatów,  brzoskwini, mirabelki, migdałów i wanilii. W ustach soczyste, z wyraźnymi nutami żółtych owoców: gruszki, jabłka, pigwy, mirabelek, a także miodu, migdałów, oparte na świetnej kwasowości i słonej mineralności. Finisz długi, ziołowo-cytrusowy. Niezwykle udane wino, oddające charakter wulkanicznego terroir. Ocena: *** (87/100 pkt). Cena: 12,50 EUR (56 PLN).

Smaczna, wytrawna biel. (fot. własna)

Tokaj Macik Tokajské Samorodné Sladké 2011 to klasyczna, lekko utleniona słodycz, która powstała z trzech miejscowcych odmian: furminta, hárslevelű i żółtego muskatu. Charakteryzuje je głęboka złota barwa z bursztynowymi refleksami, nieco stłumione aromaty: miodu, moreli, brzoskwini, przypraw korzennych i suszonych śliwek. W ustach nieprzesadnie słodkie (49 g/l cukru resztkowego), z przyzwoitą kwasowością (7 g/l), nutami miodu, brzoskwini, moreli, tartego jabłka, oraz imbiru. Wyraźnie wyczuwalny alkohol (13%) nie pomaga w odbiorze wina. Brak mu większej kompleksowości, mam wrażenie, że zbyt dużo czasu spędziło w beczce. Wszystko wieńczy niezbyt długi finisz z lekką nutą miodu. Jak na szamorodni, nie sprawia ono większego wrażenia. Ocena: *** (85/100 pkt). Cena: 14,80 EUR (66,50 PLN).

Samorodné bez błysku. (fot. własna)

Muszę przyznać, że wytrawne wino zrobiło na mnie większe wrażenie, ze względu na lżejszy, ciekawszy, świeższy styl, w którym powstało. Użyte tu drewno nie zasłoniło czystego charakteru owoców, dodając mu nieco powagi i ramy. Słodycz natomiast, prawdopodobnie skrojona pod słowackiego konsumenta wydaje mi się jakby wyjęta z poprzedniej epoki, uwydatniając utlenienie, zamiast dojrzałych owoców, które tak sobię cenię w nowoczesnych, słodkich szamorodnich. I jedno i drugie z pewnością znajdzie swoich amatorów.

Źródło wina: zakup własny w winiarni Tokaj Macik Winery.

Podobne wpisy

2 komentarze

  1. Czy to kwestia waluty (EUR), czy inna, ale wina ze słowackiej strony Tokaju są wyraźnie droższe niż z węgierskiej…

    1. Myślę, że może to być jedna z przyczyn. Z drugiej strony biznesy po słowackiej stronie są chyba zdecydowanie bardziej rentowne…