1. Okręg winiarski Gór Bukowych, czyli Bükki Borvidék, to najmniejsza apelacja północnych Węgier, i jedna z mniejszych w całym kraju (805 ha upraw). Winnice rozpościerają się na południowych zboczach pasma górskiego o tej samej nazwie, od miejscowości Bükkzsérc i Bogács na zachodzie, poprzez Tibolddaróc, Bükkaranyos do Nyekládháza i Miszkolca na wschodzie. Izolowane fragmenty regionu znajdują się także wokół miejscowości Szikszó i Megyászó na północnym wschodzie, przynależy do niego także miejscowość Barabás, oddalona o ponad 100 km na wschód od jądra apelacji.
Winnice w okolicy Bogács. (fot. własna)
2. Podłoże skalne stanowią tu tuf ryolitowy oraz piaskowiec, na których wykształciły się gleby lessowe, gliniaste oraz czarne ziemie. Region posiada klimat kontynentalny, z umiarkowanie chłodnymi zimami i ciepłymi latami. Ze względu na umiejscowienie, pasmo górskie zatrzymuje napływ zimnego powietrza z północy, natomiast w lecie powoduje zatrzymywanie chmur opadowych, powodujące wówczas deficyt wody. Roczne opady wynoszą około 600-700 mm.
Odbudowany dom greckiego kupca w Miszkolcu. (fot. własna)
3. Historia upraw winorośli w regionie sięga średniowiecza. Pierwszy dokument potwierdzający istnienie winnic u podnóża Gór Bukowych datowany jest na 1313 rok. W XV i XVI wieku winna latorośl uprawiana jest na szeroką skalę, a jej najważniejszy ośrodek stanowi Miszkolc. Miękkie podłoże z tufu wulkanicznego powoduje, że w skale drążone są obszerne piwnice (m.in. w Miszkolcu – dzielnicy Avas), dzięki czemu w tutejszych miejscowościach składuje się wielkie ilości win, w tym tokajskich. Szczyt sławy tutejszych trunków sięga XIX wieku, a jej upadek spowodowany jest rozprzestrzenianiem filoksery. Przez większą część XX wieku w regionie produkuje się grona na skalę przemysłową, wykorzystywane w produkcji win musujących. Dopiero na początku nowego tysiąclecia region powoli zaczyna odbudowywać swoją tożsamość.
Urokliwy rząd piwniczek w Bogács. (fot. własna)
4. Niegdyś okolica ta była znana z olaszrizlinga i furminta, dziś dwie najważniejsze odmiany to leányka i kékfrankos. Część producentów z regionu postanowiło stworzyć nową markę – Bálvány – która według wewnętrznych regulacji musi stanowić kupaż trzech odmian, przy czym producenci mogą wybrać spośród wszystkich dopuszczonych w regionie szczepów. Wino powinno charakteryzować się świeżością oraz owocowymi aromatami, dlatego też musi być fermentowane i dojrzewane w stalowych zbiornikach.
Jeden z wielu rzędów piwniczek na wzgórzu Avas. (fot. własna)
5. Leányka, czyli najpopularniejsza odmiana regionu najprawdopodobniej pochodzi z Siedmiogrodu, zaś obecnie większość jej nasadzeń znajdziemy w Egerze (213 ha), Górach Bukowych (149 ha) i Mátrze (121 ha). Szczep ten bardzo rzadko jest winifikowany osobno, gdyż daje wina o stosunkowo delikatnej, kwiatowej aromatyce, lekkiej budowie i średniej kwasowości.
Winnice Rolanda Hajdu. (fot. własna)
6. Najważniejszą imprezą regionu jest odbywający się rokrocznie festiwal Avasi Borangolás. Wydarzenie to ma miejsce w pierwszej połowie maja w urokliwej dzielnicy Miszkolca – Avas, w której znajdują się setki piwniczek winnych, niektóre o kilkusetletniej tradycji. Według popularnego przysłowia, w XIX wieku każdy szanujący się obywatel Miszkolca powinen posiadać własną piwniczkę. Do dziś zachowała się większość z nich, ukazując bogate dziedzictwo architekturalne minionych stuleci.
Winiarnia Zsolta Sándora. (fot. własna)
7. Uznani producenci w okręgu Gór Bukowych to Sándor Zsolt Organikus Pincészete, Mezei Pincészet, Gallay Kézműves Pince oraz Hajdu Roland.
